มนุษย์เริ่มรู้จักเลี้ยงสัตว์เมื่อประมาณ 9,000 ปีมาแล้ว สัตว์ชนิดแรกที่มนุษย์นำมาเลี้ยงเป็นเพื่อน ได้แก่ “หมา” หรือ “สุนัข” (อ้างอิงสารานุกรมไทยฉบับเยาวชน) สุนัข มีชื่อวิทยาศาสตร์ Canis Iuppus familoaris หรือ Canis Familiaris เป็นทั้งนักล่าและสัตว์กินซาก มีกล้ามเนื้อที่แข็งแรง กระดูกข้อเท้าที่เชื่อมกัน และระบบหมุนเวียนเลือดที่ช่วยในการวิ่งและให้สุนัขมีความอดทน สุนัขเป็นสัตว์มีเขี้ยว มีฟันที่ใช้จับและฉีกให้ขาด เช่นเดียวกับสัตว์นักล่าที่เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่น แต่ในขณะเดียวกัน สุนัขยังถูกจัดให้เป็น “สัตว์เลี้ยง”ชนิด “เชื่อง” ที่เก่าแก่ที่สุด และมีการคัดเลือกผสมพันธุ์มาเป็นเวลานับพันปีจนมีพฤติกรรมการรับรู้ทางประสาทสัมผัส และลักษณะทางกายภาพที่หลากหลาย สามารถฝึก และเรียนรู้อยู่ร่วมกับมนุษย์ได้(วิกิพีเดีย) จึงเป็นเหตุให้สุนัขอยู่คู่กับมนุษย์ และเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับมนุษย์นั่นเอง นอกจากนี้เหตุผลที่มนุษย์เลือกที่จะเลี้ยง “สุนัข” แทนการเลี้ยงสัตว์ชนิดอื่นๆ และยกย่องให้ “สุนัข” เป็นเพื่อน หรือเป็นส่วนหนึ่งของสมาชิกครอบครัวก็ทว่า
สุนัขมี “ความน่ารัก” และ “ความเป็นมิตร” สุนัขบางสายพันธุ์มีทั้งรูปร่าง หน้าตา และนิสัยที่ดี สามารถอยู่ร่วมกับครอบครัว ทั้งเด็ก และคนชราได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะลูกสุนัข มีภาพลักษณ์ที่เป็นมิตร ขี้อ้อน ไร้เดียงสา ทำให้ลูกสุนัขสามารถที่จะทำให้คนหลงรักหรือหลงเสน่ห์ได้ไม่ยาก บางครอบครัวตัดสินใจเลี้ยงสุนัขเพื่อที่จะฝึกเด็กหรือลูกๆให้มีความรับผิดชอบในการดูแลสัตว์เลี้ยง บางคู่รักตัดสินใจเลี้ยงสุนัขเพื่อเชื่อมสัมพันธภาพความรักให้เหนียวแน่น คนชราบางคนเลี้ยงสุนัขเพื่อคลายเหงา คลายความเศร้าก็มี
นอกจากนี้สุนัขยัง “เลี้ยงง่าย” กินง่าย โดยเฉพาะการเลี้ยงสุนัขด้วยอาหารสำเร็จรูปของสุนัข ซึ่งมีสารอาหารที่เพียงพอสำหรับสุนัข ส่วนเรื่องโรคของสุนัขที่ติดมากับสุนัขจริงๆแล้วมีน้อยมาก เพียงแค่สุนัขฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าแค่นั้นเอง แต่โดยมากโรคที่มากับสุนัขนั้นเกิดจากการกินของสุนัข การดูแลเอาใจใส่ และรูปแบบการเลี้ยงดูสุนัขแบบผิดๆของผู้เลี้ยงนั่นเอง
“ความซื่อสัตย์” เป็นสัญลักษณ์และคุณสมบัติที่ดีของสุนัขมานาน มนุษย์เลี้ยงสุนัขเพื่อการล่าสัตว์ เฝ้าบ้านและเฝ้าสิ่งของ เพราะสุนัขบางชนิดหวงพื้นที่ จะคอยเฝ้าระวัง และระวังภัยให้กับผู้ที่เป็นเจ้าของได้ หรือเมื่อเจ้าของตกอยู่ในอันตรายก็สามารถที่จะทำตามคำสั่งหรือช่วยเหลือเจ้าของได้เช่นกัน และสุนัขยังมี “ความจงรักภักดี” ต่อเจ้าของ รู้ว่าใครคือเจ้าของ สุนัขบางตัวมักจะหวงเจ้าของ และมีจิตผูกพันธ์กับผู้เลี้ยงหรือผู้ให้อาหาร เมื่อสุนัขบางตัวถูกเปลี่ยนมือ หรือ “เปลี่ยนเจ้าของ” สุนัขมักมีอาการเหงา เศร้าซึม ไม่ทานอาหาร หรือหอน เพราะคิดถึงเจ้าของเดิมอยู่นั่นเอง
แค่เหตุผลเพียงไม่กี่ข้อนี้ก็ช่วยให้เราตัดสินใจได้ไม่อยากเลยที่จะเลี้ยงสุนัขให้เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเข้ามาเติมเต็มในชีวิตของเรา อย่างไรก็ตามเมื่อเวลาผ่านไปกลับพบว่า สุนัขเมื่อมีอายุหรือโตขึ้น เจ้าของหลายๆคนมักปล่อยปละละเลย ทอดทิ้งให้อยู่เพียงลำพัง ดังนั้นเมื่อสุนัขเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดให้กับเราแล้ว เราควรทำหน้าที่เพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับสุนัขด้วยเช่นกัน
รู้ไหมทำไมสุนัขจึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์
ที่มา : http://www.lc-norway.com/
